Het lelijke eendje

De laatste paar jaar werd FC Dordrecht op veel fronten gezien als het lelijke eendje van het betaalde voetbal. Vorige week, na de 0-3 nederlaag tegen Haarlem, hebben vele mensen weer geroepen dat het nooit wat zal worden met FC Dordrecht. Eigenlijk is dat best wel raar. In de tijd van DS’79 zat de Krommedijk altijd bomvol. Iedereen wilde er bij zijn om Epi Drost, Hakim Braham of Niels Overweg te zien spelen. Hele gezinnen togen op zondagmiddag naar het stadion: vaders met vaders en kinderen. En zelfs moeder de vrouw ging mee.

Waar zijn die kinderen van toen, die nu ongeveer allemaal zelf vader zullen geworden, gebleven? Thuis bij hun eigen moeder de vrouw? Of misschien wel bij oma die zich ongetwijfeld ook af zal vragen waar de voetbalbeleving is gebleven.

Natuurlijk is het nu een andere tijd en eerlijk is eerlijk, de resultaten zijn de laatste tijd ook niet altijd zo geweldig geweest. Maar toch, die goeie ouwe tijd zit nog altijd in mijn hoofd. Wat zou ik die toch graag terugzien. En dat kan. Als we gewoon weer allemaal naar de Krommedijk komen. Vaders met kinderen, opa’s met kleinkinderen. En natuurlijk, de vrouwen ook weer mee. Dan kunnen we weer terug naar toen.
Sommige dingen hebben echter tijd nodig, net zoals de opbouw van onze nieuwe ploeg. De talenten hebben tijd nodig om te rijpen. Ook jonge meisjes, met een beugel en puistjes in hun pubertijd, groeien uit tot een mooie vrouw!

Dus, ook het lelijke eendje FC Dordrecht, kan weer uitgroeien tot een mooie zwaan, alleen hebben we daar de steun van iedereen hard bij nodig. Afgelopen zondag is het begin gemaakt met de 1-2 winst tegen koploper Sparta.

Marco Boogers