FC Dordrecht maakt indruk in Emmen
Vrijdagavond was FC Dordrecht in Emmen ongeveer twaalf keer dicht bij de overwinning, maar in het doel van de thuisclub stond Harm Zeinstra die daar in zijn eentje een stokje (lees: handen en voeten) voor stak. De keeper speelde wat je een droomwedstrijd kunt noemen. Met name na rust bleek de goalie onpasseerbaar en groeide voor vriend en (met respect van de) vijand uit tot de held van de avond.
Na de openingskans in de eerste minuut, waar Cecilio Lopes net niet bij een voorzet van Roderick Gielisse kon, was het initiatief een kwart wedstrijd voor de gastheren. Emmen combineerde in die fase beter waar Dordt (nog) geen grip op de partij en tegenstander kon krijgen.
Voor de voorsprong had Emmen echter wel de interpretatie van scheidsrechter Lindhout nodig. Een schot van Jeffrey de Visscher kwam volgens de arbiter voldoende tegen de arm van Gielisse aan om naar de stip te wijzen. Ruud ter Heide knalde dit buitenkansje na 13 minuten knalhard door het midden tegen het net: 1-0.
De eerste Drentse competitietreffer werkte klaarblijkelijk rustgevend op de Dordtenaren. Gaandeweg kwam de rust in het spel en stukje bij beetje werd het initiatief terug veroverd.
Het tweede deel van de eerste helft speelde zich dan ook steeds meer op de helft van Emmen af en de bal kwam steeds dichter in de buurt van Zeinstra die toen nog niet handelend op hoefde te treden. Toch hing de gelijkmaker nadrukkelijk in de lucht, kort voor rust was het zover. Shayron Curiel krulde een vrije trap precies op maat het strafschopgebied binnen waar Lopes alleen maar de punt van zijn schoen tegen de bal aan hoefde te glijden: 1-1.
Nog voor de thee had FC Dordrecht het veldspel al kunnen belonen met een tweede treffer, maar Santy Hulst (in vergelijking met vorige week in plaats van Jeffrey Rijsdijk in de basis opgenomen) schoot voorlangs.
In de tweede helft hield Dordt Emmen in een ijzeren greep en was het drie kwartier lang een eenrichtingverkeer. Aanval na aanval golfde in de richting van Zeinstra en het spelpeil steeg bij vlagen tot tikkie-takkie voetbal dat normaal gesproken alleen doordeweeks op televisie te zien is. Een ‘tikkie-takkie’ chauvinistisch omschreven wellicht, maar het Dordtse spel werd wel met groeiende bewondering bekeken. Achteraf sprak technisch manager Marco Boogers zelfs over “de beste helft” die hij ooit van zijn ploeg had gezien. “Ik ben trots op de jongens, wat een ge-wel-dig voetbal”, zei Boogers.
Het is inderdaad een genot om dit FC Dordrecht zo te zien spelen. Net als een week eerder tegen Volendam overklaste het elftal van Theo Bos de opponent, maar kwam het alleen niet (te weinig) tot scoren. “Ik kan dan ook niet tevreden zijn met het resultaat. We hadden onszelf moeten belonen”, zei de oefenmeester. “Maar ja, we treffen net als vorige week een keeper die een negen scoort. Dit moet geen gewoonte gaan worden”.
Harm Zeinstra pareerde met knappe reflexen en sierlijk duiken inzetten van onder meer Rijsdijk, Lopes, Hulst, Versluis en in de slotfase tot twee keer toe Achterberg.
Met zo verschrikkelijk veel kansen zullen de doelpunten echter vanzelf wel gaan komen, die conclusie lijkt op moment zeker gerechtvaardigd. De aanvalslinie met de sterke en creatieve Mayele en Curiel aan de zijkanten en het vernuft van Lopes daartussen blijkt samen met de soms onnavolgbare Hulst levensgevaarlijk. Bovendien blijken (de vrijdag ingevallen) Rijsdijk en Achterberg ook bijzonder doelgericht.
Het is dus weer genieten bij FC Dordrecht waar het collectief echt tot verdomd leuk voetbal leidt. Het zou welhaast slechts een kwestie van eens een andere keeper tegenkomen zijn voor de punten binnen zouden moeten gaan komen. Alleen dankzij Ruiter en Zeinstra is het tot nu toe nog niet zover gekomen.
Foto’s: Jan Kanning
