Er waren eens 3 vlaaienpunten

Fortuna Sittard uit, een oefening in Europees voetbal, tenslotte reis je toch een paar honderd kilometer om je favoriete voetbalclub in actie te zien. Voordat het stadion werd bereikt doemde een enorme berg suikerbieten op. Het zag er onheilspellend uit in de schemering van de lichtmasten. Het leek wel een enorme berg opgegraven schedels. In het stadion was de ambiance niet veel prettiger; er was veel modder, weinig gras en op de ‘funtribune’ was het plezier ver te zoeken.  Ik voelde een siddering en hoorde een paar tanden klapperen, het was koud in het zuiden.

Het voetbal was om stil van te worden. De zompige klei zoog alles wat met voetbal te maken had uit het veld. “Wat een nepkunstgras,” riep een supporter verbolgen. Het was een treurige bedoening, vrijdagavond in het Offermans Joosten Stadion. De ballenjongens stonden verveeld langs de kant. Af en toe gooiden ze een bal het veld op, ook wanneer het niet nodig was. In de verte zagen we onze trainer Harry zich als enige druk maken. We vroegen ons af wat voor krachttermen hij gebruikte. Zijn drukke gebaren maakten het liplezen onmogelijk.

Het duurde ongeveer 29 minuten voordat zijn vonk  oversloeg op de rest van het team. Een vrije trap van Yoëll van Nieff belandde via het been van Rihairo Meulens achter de Limburgse doelman, 0-1! In het uitvak ontwaakte men uit de eerder ingetreden winterslaap om hartstochtelijk te verkondigen dat we  bovenaan stonden. Na een paar minuten oprechte blijdschap werd iedereen weer geleidelijk in slaap gesust. Zodat iedereen uitgerust  na het laatste fluitsignaal de helden in volle overgave kon prijzen.

Deze avond zal de boeken ingaan als de efficiënte overwinning in Sittard, de avond dat we voor de tweede keer periodekampioen werden maar de titel via een ingewikkelde procedure overdroegen aan Sparta. De avond dat we de conclusie konden trekken dat Belgische arbiters een aversie hebben tegen groene shirts. Maar ook de avond dat we in de bus gingen uitrekenen bij welke wedstrijd de kampioenstitel kon worden binnengehaald. Uiteraard met de nodige zelfspot, we blijven nuchtere eilandbewoners. Maar mocht het iemand opvallen dat steeds meer mensen met de borst vooruit lopen, wat vaker glimlachen of een glinstering in de ogen hebben, dan zou het best wel eens kunnen dat het trotse Dordt supporters zijn.

Want wie staat er bovenaan?

Een suppportersverslag van de website idordt.nl 

Foto: Erwin Spek | Bekijk de complete fotorapportage van “Fortuna Sittard – FC Dordrecht”