Dag van intense euforie

Reconstructie van de promotie van FC Dordrecht

Voor altijd zal 18 mei 2014 deel uitmaken van de geschiedschrijving van het Dordtse betaald voetbal. Die in weelderige zonnestralen gevangen zondag groeide uit tot de dag van FC Dordrecht, de dag dat dankzij de 3-1 zege op Sparta de eredivisiebestorming een feit was. Nog één keer blikt deze krant terug op hét regionale voetbalmoment van 2014, de intense euforie en de mooie herinneringen.

Natuurlijk was het op voorhand al geen dag als alle andere. Het was sowieso de climax van een geweldig seizoen, een jaargang waarin FC Dordrecht de Nederlandse voetbalgemeenschap had verbaasd met een ongekende prestatiedrang en geweldige resultaten. Met minuscule middelen en een gigantische dosis creativiteit was technisch directeur Marco Boogers, zoals in de nieuwe organisatiestructuur zijn functie was geworden, er wederom in geslaagd om een kwalitatief sterke selectie neer te zetten die dertig speeldagen lang in een heftige titelrace met Willem II verwikkeld was geweest. De Tilburgers hadden de langste adem, FC Dordrecht kreeg een doorverwijzing naar de tombola van de play-offs. In het extraatje was VVV-Venlo tweemaal verslagen en was via de 2-2 deling drie dagen eerder op Het Kasteel de aanloop genomen voor die mogelijke laatste historische stap: voor het eerst sinds bijna twee decennia een plek verwerven in de eredivisie.

Paul Gladon verkeerde die meidagen in een paradoxale situatie. Eigendom van Sparta, verhuurd aan FC Dordrecht, tegenstrijdige belangen. ,,Voor mij telde er maar één ding: ik wilde me voor FC Dordrecht focussen op de laatste twee wedstrijden. Daarom heb ik in overleg met de clubleiding van FC Dordrecht besloten om tot na de tweede wedstrijd tegen Sparta in Dordrecht niet met de pers te praten. Alles wat ik in die week zou zeggen zou misschien verkeerd uitgelegd kunnen worden. Maar voor mij was er maar één belang en dat was het belang van FC Dordrecht.’’
En dus had Gladon meegejuicht bij de goals van Matthew Steenvoorden en Giovanni Korte op Het Kasteel en verlangde hij ernaar om met zijn Dordtse ploeggenoten de kroon op het werk te zetten. ,,Met elkaar waren we er vooraf van overtuigd dat we het af konden maken in eigen huis. Natuurlijk was er ook spanning, maar het geloof en besef dat wij het konden afdwingen drong dat naar de achtergrond.’’

Dat gemeenschappelijke gevoel proefde ook aanvoerder Warner Hahn, die als toekomstig Feyenoorder voor de laatste keer de keepersoutfit van FC Dordrecht aantrok. ,,Eigenlijk was ik heel relaxed die dag, heb de normale routine gevolgd zoals voor elke andere wedstrijd. Maar natuurlijk was de entourage bijzonder, de spanning in het stadion was voelbaar. Maar het moest onze dag worden en dat werd het ook zeker in de eerste 45 minuten.’’
De eerste helft voltrok zich als in een roes voor FC Dordrecht. Funso Ojo had sinds zijn entree aan de Krommedijk nog niet gescoord voor de ‘schapenkoppen’, maar vuurde al na vijf minuten een houdbaar schot op de Rotterdamse stand-in doelman Ricardo Kieboom af dat door de handen van de afgrijselijk blunderende sluitpost over de lijn viel. Ojo: ,,Ik heb altijd gezegd dat ik mijn doelpunten voor speciale momenten zou bewaren.’’

Voor rust zou het Dordtse deel van het zinderende en kolkende stadion nog een keer in hemelse sferen belanden. Paul Gladon: ,,We kregen een vrije trap vanaf de linkerkant die Funso ging nemen. Hij had voor de wedstrijd me nog geprikkeld door te zeggen dat hij niet geloofde dat ik er vol voor wilde gaan tegen Sparta. Hij sneed de bal zodanig aan dat ik in de lucht me iets moest draaien om de bal richting doel te krijgen. Het bleek een onhoudbare kopbal voor Roy Kortsmit, die inmiddels bij Sparta in het doel stond.’’
De gemiste strafschop van Jeffry Fortes, kort na rust, bleek het breekpunt in de wedstrijd. De 2-1 van Mimoun Mahi pookte de spanning flink op. Warner Hahn: ,,Ik kwam nog oog in oog te staan met Voskamp, die gelukkig miste. Maar het bleef spannend, tot vlak voor tijd.’’ Spannende momenten die de uitgevallen verdediger Ilias Haddad niet meemaakte. ,,Ik ben na rust op het veld van RCD geweest, ik kon de spanning niet aan en ben pas kort voor tijd in het stadion teruggekeerd.’’

Haddad was op tijd om die ene briljante ingeving van Giovanni Korte te zien, die aan alle onzekerheid een einde maakte. ,,Een afgeslagen corner belandde voor mijn voeten en ik ben gaan rennen richting het lege doel. Vanuit een ooghoek zag ik dat William Troost-Ekong nog meesprintte. Net over de middenlijn besloot ik het erop te wagen, ik schoot en viel en moest afwachten wat er zou gebeuren. Toen het een treffer was, ben ik gaan rennen, het mooiste moment uit mijn loopbaan tot nu toe. Ik zal altijd aan dat doelpunt herinnerd blijven worden.’’ Kortes doelpunt bracht ook algemeen directeur Ad Heijsman in alle staten. ,,Het waren seconden van puur geluk. De bal die tergend langzaam richting het doel ging en uiteindelijk binnenrolde. Onvergetelijk, voor alle mensen die bij FC Dordrecht betrokken zijn maar ook voor de stad.’’

Arbiter Pieter Vink liet nog aftrappen, maar zijn laatste fluitsignaal stierf vervolgens in oorverdovende jubel en een waar pandemonium, waarin fotograaf Erwin Spek niet ongeschonden bleef. ,,Ik belandde onder de boarding, maar ben met een blessure doorgegaan met mijn werk.’’ In de juichende en hossende menigte was Warner Hahn een gewilde prooi. ,,Ik ben alles kwijtgeraakt die dag, mijn shirt, handschoenen, het was een grote uitgelaten bende.’’ Ook voor Paul Gladon, die eenmaal in de kleedkamer emotioneel brak. ,,De spanning van die week kwam er in één keer uit bij mij, ik moest huilen. Om wat er die dag gebeurd was, maar vooral wat we met elkaar bereikt hebben.’’

Een geweldig feest aan de Krommedijk, twee dagen later een huldiging op het Statenplein: FC Dordrecht schreef geschiedenis. Hahn, Gladon en Korte zijn het erover eens: ,,De dag van de wedstrijd tegen Sparta was absoluut de mooiste dag die ik tot nu toe beleefd heb. Een dag die ik me ook voor altijd zal blijven heugen.’’
‘Marvin heeft flink wat risico genomen’

Iedere afzonderlijke speler beleefde op zijn bijzondere manier de dag van de promotie. Maar het verhaal van de Belgen Funso Ojo en Marvin Peersman was wel heel speciaal. Ojo en Peersman liepen op de heenreis enorme vertraging op, vanwege een geschaarde vrachtwagen die het tweetal belemmerde om de reis richting Dordrecht te vervolgen. ,,We hadden al snel in de gaten dat we niet op tijd voor de wedstrijdbespreking zouden zijn en het was zelfs nog de vraag of we wel op tijd voor de wedstrijd zouden arriveren. Marvin heeft echt flink wat risico genomen om ons tijdig in Dordrecht te laten arriveren. En het bleek niet voor niks.’’

Tekst: Arco Bomgaars voor AD/ De Dordtenaar
Foto’s: Erwin Spek