Bijzondere fanmail
Bij FC Dordrecht ontvangen we regelmatig fanmail, meestal gericht aan spelers of aan de staf. Post waar je vrolijk van wordt.
Fanmail van een 93-jarige liefhebber, dat hebben we echter niet eerder meegemaakt. Mevrouw Schrijvers – Van Riel nam plaats achter haar computer en mailde ons de volgende brief over de liefde voor DFC ( onze ‘moederclub’) en haalde wat herinneringen op die de meeste supporters zich niet zullen heugen.
Vooral haar slotwoord zullen we goed in onze oren knopen!
Geacht bestuur van FC Dordrecht,
Hartelijk gefeliciteerd met de promotie!
Onwillekeurig moet ik terug denken aan het 50-jarig bestaan van DFC in 1933 (ik ben van 1921).
Toen er een revue op poten werd gezet waren mijn vader en broertjes lid van DFC. Ik denk dat die revue in 1934 werd opgevoerd want ik was 13 en zat in de eerste klas van de HBS.
Eigenlijk moest je 14 zijn om mee te doen, maar het geheel begon met een menuet en de heer Steehouder , de dansleraar, had nog één jongen nodig en dat werd ik als jongetje verkleed.
Maar ik was bij alle repetities aanwezig en kende alle liedjes. Bijvoorbeeld : “In de Sahara waar de annemone geurt is één oase die het leven voor mij kleurt, mijn Dordtse kleuren mijn dierbaar rood en wit, zijn in mijn leven het allerschoonst bezit!”
En meer van dergelijke ontboezemingen van DFC-ers die naar den vreemde vertrokken.
Maar het was wel de tijd van Kees(ie) Meinders die toch maar mee ging naar Rome en van Wim de Smit die na zijn voetbalcarrière een druk bezocht tabakswinkeltje begon naast V& D in de Voorstraat.
Ik eindig nu met u toe te zingen uit het slotlied: “Wees moedig, speel met vuur, wees tot daden bereid! “
Hetgeen nog altijd geldt.
Met vriendelijke groet,
T.A.Schrijvers-van Riel
