Doelman Robbert te Loeke krijgt zekerheid bij FC Dordt
Robbert te Loeke is pas 24 jaar, maar zijn keepersloopbaan heeft veel weg van een avonturenroman met spannende wendingen. Een Duitse episode bij Werder Bremen die eindigde met een arbeidsconflict, een herniaoperatie, op straat beland bij het failliete Veendam en een voorlopig happy end: een contractverlenging van tweeëneenhalf jaar bij FC Dordrecht.
Robbert te Loeke lacht bij het aanhoren van de vraag. Is het toeval dat hij bijtekent bij FC Dordrecht uitgerekend in de week dat de eerste doelman, Warner Hahn, kan schermen met belangstelling van Feyenoord en Celtic. ,,De club speelt er misschien handig op in, maar het is wat mij betreft puur toeval. Ik had mijn beslissing ook nog voor me uit kunnen schuiven en dan was die samenloop van omstandigheden er niet geweest. Dat Warner stappen gaat maken in zijn carriere is duidelijk. Ik denk zelfs dat zijn volgende stap ook nog een tussenstation is. Ik heb nu zekerheid gekregen, met de kans dat ik na Warners vertrek uit kan groeien tot eerste doelman. Dat geeft rust.”
En rust is nou net datgene waar de Arnhemmer naar verlangde na hectische omwentelingen in zijn voetbalcarriere, die achter elkaar gezet de ingrediënten vormen voor plotwendingen die aan voetbalstripverhalen van het kaliber Roel Dijkstra of Rob van de Rovers doen denken. ,,Ik ben aan mijn zevende jaar betaald voetbal bezig, maar heb inderdaad al veel beleefd.”
Het begin van het verhaal is nog relatief rustig. ,,Ik begon bij SML en ben vervolgens in de jeugdopleiding van FC Utrecht beland. Medio 2007 moest ik daar weg: de club wilde liever met een andere keeper door. Ik heb me vervolgens bij zaterdaghoofdklasser Bennekom ingeschreven en wilde een hbo-opleiding gaan doen. Tot mijn toenmalige zaakwaarnemer Bert Konterman met de mededeling kwam, dat ik stage kon gaan lopen bij Werder Bremen. Stond ik op het veld met voetballers als Diego, Mertesacker, Hugo Almeida en eerste doelman Tim Wiese. Alles was daar zo perfect geregeld: je had zelfs je eigen beveiliger als je naar het trainingsveld moest lopen. Ik heb daar een tweejarig contract verdiend als vierde keeper, net achter Nico Pellatz die derde keeper was. Ik kreeg alleen wel de mededeling dat ik fit moest worden. Duits fit dan: ik moest zes weken lang veertien trainingen per week draaien. Ik voelde me geweldig daar. Tot ik bij manager Klaus Allofs werd geroepen. Er waren problemen. Utrecht claimde een opleidingsvergoeding over drie seizoenen, voor 90.000 euro per jaar. Werder oordeelde dat ik de club had voorgelogen en mijn contract werd ontbonden. Extra zuur is, dat FC Utrecht me beloofd had nooit een strobreed in de weg te leggen. Het is uiteindelijk een rechtszaak geworden. Het heeft Werder Bremen in totaal een half miljoen gekost. Mijn naam zullen ze daar niet meer willen horen of lezen.”
Na zeven maanden thuiszitten, tekende Te Loeke bij Cambuur, waar hij vier seizoenen vertoefde. ,,Het vierde seizoen moest ik zestig procent van mijn salaris inleveren en zelf veel kosten betalen. Mede dankzij trainer Gert Heerkes kwam ik vorig seizoen terecht bij Veendam. Er werd een mooi financieel beeld geschetst, maar in september was er al geen geld meer voor salarissen. Bovendien liep ik toen ik net bij Veendam was een hernia op. Toen ik goed en wel fit was, hield de club op om te bestaan. Ik heb bij Emmen mijn conditie op peil gehouden, want bij een fysiotherapiepraktijk had ik daar mijn revalidatie volbracht.”
Voorbije zomer trainde Te Loeke mee bij het VVCS-team, het team met spelers die contractloos waren. ,,Ik ben op Cyprus geweest, bij Emris Aradippou, en heb stage gelopen bij Ross County. Dat werd allebei niets en toen ik onzekerder werd, kwam FC Dordrecht. Inmiddels heb ik drie duels gespeeld en heb ik mogen bijtekenen. Voor iemand met amper twintig wedstrijden in het betaalde voetbal heb ik veel meegemaakt. Ik wil nu vooruit kijken.”
Tekst: Arco Bomgaars voor AD/ De Dordtenaar
Foto: Erwin Spek
